Nederlands Dagblad, 07-11-2020 door Marianne Hoksbergen
Eiland als bijzondere erfenis

Onder de titel Hartenkind is het tiende – heel mooi uitgevoerde – boek verschenen van de christelijke auteur Remmelt Mastebroek, dit keer samen geschreven met Annet ShawkiVeefkind. Het leven van moeder Lente en dochter Liva wordt getekend door akelige gebeurtenissen uit het verleden. Vader Jareth verdwijnt spoorloos, Lente verdrinkt in haar verdriet en de op die manier verweesde Liva heeft maar één toevluchtsoord: haar opa. Dan krijgen moeder en dochter een bijzondere erfenis, het eiland Nevaeh. Lente reist af naar het door storm en regen geteisterde, maar in de zon prachtige eiland. In de hoop dat zij en Liva daar nader tot elkaar zullen komen, besluiten ze te verhuizen naar Nevaeh. Maar terwijl de twee langzaam naar elkaar groeien, ligt het kwaad op de loer. Shawki vertelt het verhaal van Lente, Mastebroek dat van Liva. Die samenwerking heeft geleid tot een warme psychologische roman, waarin de band tussen moeder en dochter centraal staat. En waarin de Schepper van hemel en aarde de eer krijgt die Hem toekomt.


Reformatorisch Dagblad, 30-10-2020 door Anne-Minke Hakvoort
Originele roman over moeder-dochterrelatie

Moeder en dochter, tot elkaar veroordeeld op een prachtig onbewoond eiland. Dat is de situatie van Lente en Liva. Lente is een alleenstaande moeder die verlaten is door haar man. Liva groeit op bij moeder Lente, maar wordt vooral opgevoed door opa. Wanneer ze een eiland erven, grijpen ze de kans om hun leven een nieuwe richting te geven. Oude geheimen worden zichtbaar en diep verdriet stroomt naar buiten. Dan komt de harde boodschap: Liva heeft nog maar kort te leven, tenzij er snel een donorhart beschikbaar is. Er volgt een dramatische ontknoping.
”Hartenkind” is geschreven door twee auteurs. Het verhaal loopt naadloos in elkaar over, zodat je als lezer amper ervaart dat de hoofdstukken van Lente door iemand anders geschreven zijn dan de hoofdstukken over Liva, behalve als je de auteurs wat beter kent. Dan ontdek je ook autobiografische elementen in het verhaal, zoals Hebreeuwse letters als tattoo, het koosnaampje ”hartekind” en de figuur van opa. Deze opa, die de zorg voor zowel Lente als Liva zo belangeloos op zich neemt, laat iets zien van Jezus’ grote liefde. Zonder wettische regels, maar genadevol en ontfermend. Zo’n opa wil iedereen. De depressie van Lente, de afwijzing van Liva en het herstel van hun relatie worden door de schrijvers heel realistisch weergegeven. De twijfel over het bestaan van God krijgt eveneens een plek. Hij is en zal er zijn, toen, nu en altijd. ”Hartenkind” is boeiend en origineel, met poëtische fragmenten, wisselende perspectieven en een onthutsend slot.


Boekenmening.net

Lente en Liva zijn moeder en dochter. Elk van de auteurs heeft een van beide karakters uitgewerkt. Dat maakt dat ze een unieke samenwerking hebben gehad tijdens het schrijven van deze literaire roman.
Het eerste deel gaat over de vader van de moeder (opa). In mooie scenes en sfeertekeningen zie je hoe hij zorgt voor zijn dochter en kleindochter. Door deze opa en vader zien ze hoe liefde werkt. Opa overlijdt als Liva (de kleindochter) al bijna volwassen is, maar ze kan niet zonder deze prachtige liefde. Nu hoopt ze dat zij die liefde in een hernieuwde band met haar moeder terug zal vinden.
Zowel moeder als dochter zijn een zorgenkind en nu moeten ze het samen verder zien te rooien.
In deel 2 komt er een bericht dat de moeder een eiland heeft geërfd via haar vermiste man. Het is alsof ze uit haar lethargie ontwaakt en een nieuw leven begint. Ze gaat het eiland bezoeken om te kijken of het iets voor haar is om te gaan wonen. Het sluit helemaal aan bij wie zij is.
Liva besluit om met haar moeder mee te gaan.
In contact met de mensen die hetzelfde beroep beoefenen als de laatste eilandbewoner komt de waarheid over hun man en vader aan het licht.
Dit verhaal trekt in paradijselijke beelden aan je voorbij, maar gaat allesbehalve over het paradijs. De niet te genezen gebrokenheid dringt zich onophoudelijk aan je op. De liefde overwint niet alles en moet zeker van meer kanten komen. Hoe leer je de liefde als je pijn lijdt? Hoe vergeef je als je nog maar een levenslijn van liefde hebt? Hoe rouw je als mens over mensen die je intens hebben liefgehad? Hoe kan gisteren morgen van betekenis zijn zonder dat de realiteit van het nu je overweldigt? Over deze vragen gaat dit boek. Is het voor mensen wel mogelijk lief te hebben zonder iets terug te verwachten?
Dus let op. Dit is niet zomaar een roman maar het lezen meer dan waard. En ook het kijken, er zijn een paar prachtige prenten in opgenomen. En het overdenken om de dagboeknotities en citaten. En hoe kan het ook anders: het boek eindigt in het centrum van een kruis waar de lijnen van het leven samenkomen in de alles overstijgende en ultieme vorm van rust en liefde.


Jan de Man:

Boeiende roman, mooie opbouw en gewoon goed verhaal. Prettige leesuurtjes gehad. Smaakt naar meer.


Alieke Meijer:

Wat een waanzinnig ontroerend en mooi boek.
Zat helemaal gekluisterd aan het verhaal.
Ik wilde eigenlijk heel langzaam lezen en stopte elke keer omdat ik de woorden die er stonden wilde koesteren. Maar tegelijk wilde ik ook graag snel lezen om te weten hoe het afliep.
Woorden geven aan mooie en verdrietige emoties is denk ik wel één van de knapste kenmerken van het boek.
Ik heb echt ongelooflijk genoten van het boek en kan het iedereen aanraden als mooi persoonlijk verjaardagscadeau of voor de decembermaand.
Ik kan iedereen aanraden om dit boek te gaan lezen.
Vanuit moeder en dochter geschreven.


Donorhart:

Het boek raakt me tot diep in mijn ziel.
Ontroerend en meeslepend.
Je waant jezelf op het eiland…
Levensecht , eenmaal begonnen met lezen kun je bijna niet meer stoppen totdat je het uit hebt.
Agape.


Tineke Brouwer:

Prachtige roman over de relatie van een moeder en dochter.
De karakters worden heel goed beschreven. Annet en Remmelt hebben dit boek samen geschreven. Ik heb het met veel plezier, en ook ontroering, gelezen. Remmelt gefeliciteerd met je 10e boek en Annet met je debuut. Ik hoop nog vaak een boek van je te mogen lezen.


Recensies van oa. ND en Elisabeth volgen.