Nederlands Dagblad, 23 mei 2007:

Een poëtisch boek dat je door zijn verbeelding en zeggingskracht in hoog tempo meevoert naar de laatste bladzijde. Prachtige tot de verbeelding sprekende roman.


Boekrecensie door Irene Sigmond

Niets is wat het lijkt. Achter de zo stille en vreedzame muren in de poëtische setting die Toscane heet
Het verhaal begint in een klein dorpje in Toscane. Een gebied met glooiende hellingen en wuivende cypressen. Met slaperige dorpjes en de velden vol zonnebloemen.
‘Een smalle streep licht kwam door een kier onder de gesloten deur de kamer binnen. Langs de randen van het zwarte papier dat voor het raam hing om de kamer te verduisteren, kwam ook wat licht naar binnen. De enkele zonnestraal die binnen wist te dringen, speelde met stofjes die dansten in het licht. Het kind keek naar de stofjes en verwonderde zich er over dat ieder stofje vroeg of laat neerdaalde op de plankenvloer.
Geen enkel stofje bleef zweven. Geen enkel stofje steeg op. Alles raakte uiteindelijk de grond. Al zoveel
jaren lang.’

Laura
In die setting leren we Laura kennen. Ze zit bijna haar hele leven al opgesloten in een klein kamertje. Ze is doof en praten kan ze ook niet. De hele dag staart ze naar de opwaaiende stofjes die dansen in de zonnestralen. Dat is haar leven, haar enige contact met de buitenwereld. Het enige wat ze nog heeft zijn herinneringen aan vroeger, toen ze een klein meisje was en ze met haar moeder Mimo door de velden liep. Af en toe mag ze even naar buiten, als het donker is en haar vriend de wind haar wangen streelt.

Eelke
Eelke is opgegroeid op het eiland Terschelling. Na z‚n mavo-diploma besluit hij z’n vader achterna te reizen en een jaartje in Toscane te gaan wonen. Je raadt het al: een ontmoeting tussen die twee kan natuurlijk niet uitblijven.

Voelen en ruiken
Niets is wat het lijkt. Achter zo stille en vreedzame muren in de poëtische setting die Toscane heet, gaan leed en schrijnende verhalen schuil. Alleen de wind komt overal. Over onrecht en pijn dat mensen elkaar aan kunnen doen,
over medeplichtigheid door te blijven zwijgen. Over verlammende angst en tegelijkertijd over liefde en troost. Het verhaal is op zo’n beeldende manier beschreven, dat de gele velden ongemerkt op je netvlies gebrand staan, je af en toe een snufje tijm denkt te ruiken en de wind met je haren voelt spelen. Een indrukwekkend en ontroerend boek, dat je op een leuke manier laat zien dat andere zintuigen (dan horen en zien) misschien wel veelzeggender zijn.


Opwekkings magazine:

Een prachtige, verstilde roman die op meeslepende wijze Gods tedere liefde voor het verlorene laat zien.


Boekenmening.nl:

Remmelt Mastebroek mengde fictie en werkelijkheid en schreef het schokkende boek Huis van de Wind. Het boek maakt zo’n diepe indruk, dat je verder moet lezen. De ontroerende gebeurtenissen samen met de sfeer maken dat het verhaal je lang zal bij blijven.


Evangelische Bibliotheek:

Huis van de Wind is een prachtig boek! Ontroerend, en intrigerend, zoals de (trieste) geschiedenis zich langzaam ontvouwt. Als je eenmaal begint te lezen, wil je het boek eigenlijk niet meer wegleggen. Een aanrader!


Samma Bookstore Gouda (www.samma.nl):

Ik heb Huis van de Wind in één adem uitgelezen. Alleen al het lezen is een oase van stilte en rust. Het treft me wederom dat alle mogelijke emoties op zo’n bijzondere manier worden verwoord en in zoveel lagen. Wat me diep raakt is de manier waarop Remmelt mijn lieve Vader laat zien, zijn liefhebbende en troostende aanwezigheid. Ik realiseer me dat hij dat tot nu toe in elk van zijn boeken op zo’n manier gedaan hebt dat het steeds weer verwondert, verrast en een onbegrijpelijke rust en tegelijkertijd een knagend gevoel van heimwee en verlangen teweeg brengt. Mooi gedaan!!


Recensies van lezers:

Ben gisteren begonnen in het boek en kon het niet meer wegleggen, het moest uit. Het boek ademt dezelfde sfeer als het Elfenkind. We leven in een gebroken wereld, dat komt in beide boeken ook heel duidelijk naar voren. Mensen maken heel wat mee, mensen doen elkaar soms ook heel veel aan. Het is maar goed dat we niet aan onszelf overgelaten worden, maar dat we een Redder hebben aan Wie we onze wonden en zonden kwijt kunnen. Bedankt Remmelt, en ik kijk uit naar je volgende boek!


Nog nooit in Toscane geweest? Dat hoeft nu ook niet meer! Het boek “Huis van de Wind” is dermate geschreven dat het lijkt alsof je er zelf bent. En dan het verhaal: ik kon als grote, volwassen kerel mijn ogen niet droog houden, werkelijk prachtig! Een verhaal uit het leven gegrepen en op een warme, eenvoudige manier voor het voetlicht gebracht. Prachtig!


Huis van de Wind is een prachtige pageturner met een aangrijpend thema. Ik heb het achter elkaar uitgelezen. Leesbaar en toegankelijk geschreven. Perfecte hoofdstukindeling en volgorde. Het maakt je nieuwsgierig en nodigt uit om vooral door te lezen. Laten we niet vergeten wij allemaal zondige mensen zijn en dat ook Matteo een product van zijn gewelddadige opvoeding was. Mishandeld door zijn vader en later gekleineerd door zijn baas zocht hij een uitweg voor zijn trauma’s en frustraties en vond die uitweg in het mishandelen van Mimo en Laura. Een verschijnsel dat helaas vandaag de dag met enige regelmaat in het nieuws te lezen en te beluisteren is.


Heel mooi, sfeervol en goed geschreven! Een boek om in weg te duiken. De Toscaanse sfeer is ook prachtig weergegeven. Gewoon lezen dus!


Wat een prachtig verhaal heb je hiermee weer neergezet! Je bent echt een beeldend kunstenaar, zo intens en doorleeft geschreven, klasse!!! Wens dat velen dit boek zullen lezen, en zij die het zullen lezen de boodschap van de heerlijke wedergeboorte zullen oppikken en zij die in hun wereldse status leven, zullen inzien dat deze altijd ingebeeld zal zijn. Wie maakt zich aan het eind van het boek nog druk over Matteo? Ben zeer geraakt!!!


Prachtig boek, mooie karakters. Vooral Eelke sprak mij aan, in één dag uitgelezen op moederdag. Gelukkig een boek met een happy end, eigenlijk een stille wens van iedereen. Ik kan me niet vinden in de moeder van Laura, ik begrijp niet hoe ze haar eigen kind kan “begraven” op zolder omdat dat kind anders is dan de rest. Uiteraard is het fictie, maar het zal in de werkelijkheid vast ook wel gebeuren. Eigenlijk hoop ik op een vervolgboek waarin één van de sleutelfiguren in dit boek verder wordt uitgediept.


Ik heb je boek in 2 dagen uitgelezen. Ik kon gewoon niet stoppen, moest doorlezen!! Wat mooi gescheven weer. Ik werd helemaal in het verhaal meegezogen, tranen stonden er in mijn ogen bij het lezen van bepaalde gedeeltes. Ook heel mooi heb je Onze Here God beschreven in het karakter van Giuseppe. Wat mij betreft mogen de boeken wel 3 keer zo dik worden, want nu is het boek alweer uit. Gods Zegen verder!! En ik hoop dat het boek ook tot zegen zal zijn voor anderen die je boek lezen.


Remmelt, wat heb ik weer genoten van dit boek. We hebben er lang op gewacht, maar het was de moeite waard. Werkelijk fantastisch. Ik heb het de allereerste dag van de vakantie aan 1 stuk door gelezen. Ik kon het boek niet wegleggen… Ademloos, sprakeloos… Wat een prachtig verhaal, en wat kan je de omgeving toch fantastisch neerzetten. Als je het leest is het alsof je er zelf bent.. 1000 complimenten voor dit prachtige verhaal en nu weer rap aan de gang, want ik kan niet wachten op je volgende boek!!


Een aangrijpend én bemoedigend boek! Aangrijpend… De feiten rond Laura en haar gedachten worden met zorgvuldig gekozen woorden getekend. Haar gevoelens, en ook die van de andere personen, worden nauwkeurig aangeduid. De strijd van Mimo wordt fijnzinnig beschreven. Het karakter van Giuseppe komt in zijn woorden en daden openbaar. De ontwikkeling van de gebeurtenissen is verdrietig, verbijsterend en verrassend… Aangrijpend! Bemoedigend… Omdat er met woorden en vooral in een diepe onderlaag van metaforen en leidmotieven een ándere werkelijkheid haast tastbaar gestalte krijgt. Dit wordt met (verwijzingen naar) Bijbelteksten ondersteund. Zo komt er op wonderlijke wijze moed voor moedeloze… Zó werkt ‘Giuseppe’! Geheimtaal? Lees dan zelf ‘Huis van de Wind’!


Na gegrepen te zijn door het Elfenkind las ik het boek Huis van de Wind in één adem uit. Gevoelens van boosheid, onbegrip en een beetje blijdschap wisselden elkaar af. Boosheid over de pijn die een onschuldig kind moest doorstaan, en wat nu ook nog dagelijks aan de orde is , onbegrip naar Matteo over wat hij zijn kind (en zijn echtgenote) aandeed en blijdschap dat Eelke “toevallig” naar Toscane ging. De schrijver Remmelt Mastebroek heeft een gave gekregen om te schrijven en ik hoop dat hij ons nog heel veel mooie boeken zal schenken. Ik weet zeker dat de reacties van zijn lezers hem meer voldoening geven dan een rapportcijfer want een 10 is nog te laag!!!


In één adem heb ik je boek uitgelezen, soms beklemmend, maar prachtig geschreven. Ik vind het een geweldig mooi boek. Ook je andere boeken heb ik gelezen.


Hoi Remmelt, Ik heb je boek vorige week uit gelezen maar had geen internet van daar nu pas een mailtje. ik ben heel erg geraakt door je boek, als je aan het lezen bent voel je gewoon het verdriet van Mimo en Laura. om zo te schrijven dat je voelt hoe moeilijk ze het hebben, geweldig, het heeft mij echt geraakt. Laura die geen woorden kent en alleen daar zit in dat donkere kamertje te kijken naar de stofjes en de kleuren en toch weet dat er iemand om haar geeft. “toch Jezus mogen ervaren,” ik vind het een heel bijzonder boek moest steeds maar door lezen, tot het uit was, je wilt zo graag weten hoe het afloopt. Mooi het verhaal van Eelke van af Terschelling, ben er zelf 2 X geweest dan zie je het voor je hoe je Terschelling beschreef. Ik zal je boek iedereen aan raden. Heel erg Bedankt voor dit mooie warme boek.


Welk cijfer moet je nou toekennen aan een dergelijk boek… Ik kan er geen waardering in cijfers bij passen. Het is werkelijk schitterend. Je leest het verhaal in één ruk uit en inderdaad, ook mijn ogen bleven niet altijd droog. Ik voelde tijdens het lezen de consequente verwijzing naar Hem die altijd voor ons wil zorgen, ook als wij dat niet zien / voelen en/of beseffen… Hij is als de Wind, altijd in en om ons heen! Goddank daarvoor! Als een boek je daartoe brengt, wat is een waardering in cijfers dan nog waard…


Een prachtig boek, je moet het wel achter elkaar uitlezen! Alles gaat als in een film aan je voorbij, zo duidelijk is alles omschreven. Hier zie je ook weer goed, hoe liefdevol onze Vader voor ons zorgt en van ons houd.


Remmelt, wat heb je er weer een geweldig geheel van gemaakt. Een ontroerend boek. Heel knap, hoe je al die losse figuren bij elkaar hebt gebracht. Ik was ook wel blij, dat je steeds werd meegenomen naar een andere situatie. Want alleen Laura zou gewoon te erg zijn. Mooi vooral dat de zorg van onze Hemelse Vader door heel het verhaal een belangrijke plaats inneemt. Want zo is het ook in de realiteit van ons leven: Vader die zorgt, ook als wij het niet zien! Ik bid of God dit boek tot een zegen wil doen zijn voor allen die het lezen! Remmelt, ik kijk uit naar je volgende boek, als God het je nog geeft!